เศรษฐกิจ และชีวิตความเป็นอยู่ของชุมชนชาวตำบลหนองใหญ่
เรียบเรียงโดย นางมาลัย ชะรุมรัมย์
” หนองใหญ่ ” เป็นชื่อของตำบลหนึ่งซึ่งอยู่ในการปกครองของอำเภอสตึก จังหวัดบุรีรัมย์ แบ่งเขตการปกครองเป็น 16 หมู่บ้าน อยู่ห่างจากตัวอำเภอสตึกประมาณ 23 กิโลเมตร และห่างจากตัวเมืองบุรีรัมย์ประมาณ 35 กิโลเมตร ชุมชนตำบลหนองใหญ่ใช้ภาษาถิ่นคือภาษาเขมร ภาษาลาวปนเขมร ในการสือสาร และมีข้อสังเกตุโดยง่ายคือชุมชนที่มีนามสกุลที่ลงท้ายด้วย “รัมย์” จะพูดภาษาเขมรเป็นส่วนมากและนี่คือเอกลักษณ์ของชาวบุรีรัมย์ ถึงแม้ว่าชุมชนจะมีสองภาษาแต่ขนบธรรมเนียม ประเพณี วัฒนธรรมความเชื่อก็ไม่ใด้แตกต่างกัน
ชุมชนส่วนมากประกอบอาชีพเกษตรกร ทำนา ทำไร่ ทำสวน และเลี้ยงสัตว์ มีชีวิตความเป็นอยู่เรียบง่าย พออยู่ พอกิน แต่เมื่อมีสถานการณ์ โควิด-19 ระบาดเข้ามาในชุมชนตำบลหนองใหญ่ครั้งแรกในช่วงเดือนมีนาคม 2563 ความสงบสุขที่เคยมีอยู่ในชุมชนกลับกลายเป็นความทุกข์และความหวาดกลัว ลูกหลานที่เคยทำงานต่างถิ่นบางคนก็โดนพักงาน บางคนก็ได้ออกจากงาน บางคนที่มีธุระกิจส่วนตัวก็ต้องปิดกิจการลงเพราะทนพิษเศรษฐกิจช่วงโควิดไม่ใหวบางคนก็ย้ายครอบครัวกลับภูมิลำเนาเพื่อรอให้สถานกาณ์โควิดบางเบาแล้วไปสู้ใหม่ แต่ในข้อเสียก็ยังมีข้อดีอยู่โควิด-19 ระลอก1 ระลอก2 และระลอก 3 ผ่านไป ความตื่นกลัวของชุมชนเริ่มลดลงหลายๆคนเริ่มกล้าที่จะออกไปพบปะทำมาหากินพร้อมๆกับปฏิบัติตามมาตราการโควิด-19 การซื้อขายแลกเปลี่ยนของกินของใช้เริ่มเปลี่ยนแปลงจากที่เคยซื้อขายตามหน้าร้านตลาดนัดเปลี่ยนเป็นซื้อขายตามออนไลน์แทน
และเพจตำบลหนองใหญ่ อำเภอสตึก-บุรีรัมย์ ขายอะไรก็ใด้ .. ก็ใด้ถูกสร้างขึ้นเพื่อช่วยเหลือชุมชนให้มีรายใด้ในช่วงลำบากช่วงนี้เป็นผลให้ชมชุนเริ่มมีรายใด้ สร้างอาชีพใหม่ ฟื้นฟูอาชีพเก่าอีกมากมาย. และอาชีพเลี้ยงจิ้งหรีดขาย ก็เป็นอีกอาชีพหนึ่งที่ซื้อง่ายขายคล่องในเพจชุมชนของเราสามารถหาซื้อกินใด้ตลอดทั้งปีแต่ก็น่าเสียดายที่คนต่างถิ่นไกลไม่สามารถซื้อจิ้งหรีดทางออนไลน์ของชุมชนตำบลหนองใหญ่ใด้เพียงเพราะเกษตรกรไม่มีความรู้ความสามารถที่จะพัฒนาตัวสินค้าให้ส่งขายต่างถิ่นตามที่ลูกค้าต้องการใด้
